එබෙයි නිලඹර සළු ඉරා
තවත් අඳුරුයි ක්ෂිතිජ මායිම
තවම ඇයිදෝ හිරු පමා
දෙනෙත් විල් තෙර වසා පැතිරෙන නෙත් දියෙන්
මා වත දොවා
බලා ඉන්නෙමි එනතුරා නුඹ
අලුත් දිනකර වී උදා
සිතා උන්නෙමි නුඹ නිසාවෙන්
මුළු ලොවක් මට හිමි කියා
නමුත් හිමි සඳ නැතා'ලෝකය
නොපෑයූ හිරු නුඹ නිසා
සිතින් විඳිනෙමි හදේ ගිනි දැල්
ලොවට රහසෙම නෙත් පියා
මතක අමතක කරනු බෑ තව
අපේ දුව සුරතල් නිසා......
No comments:
Post a Comment