Tuesday, January 12, 2016



                                                                                                        









උණුසුම් සුසුම්
හෙළුවත්  ළය පුරා නුඹ
අහිතක් තිබුණේ නෑ
කවදත් මගේ ළඟ
විඳ තිබු නිසා ගිනි කඳක්  මෙහදවත
නුඹේ ලෙයට පෙම් කලේ මම
දිවා රැය....
දරාගත නොහැකි විය
මා  වෛර  කල
අවියෙහි බරත් නුඹ දෑතින්
දැරූ වග ...
සිතුනා යන්න මොහොතක්වත් නොරදාම... 
මවු පිය සොවින් තැවෙමින් ඇති ඉසවුවක...

No comments:

Post a Comment

පේ‍්‍රමයෙන් අවතැන් ය මනමේ

චණ්ඩතම හිරු මකන විමනේ  මණ්ඩපය ගිනි ගත්ත සයනේ  කණ්ඩණය කළ පුෂ්ප දෙරණේ  බන්ධනය වැදි රජක සරණේ  ගනු කඩුව ඇන මරනු සැණෙකින  පංච ශීලය රකින වැද...